بازخوانی هویت زن در سنت علوی

تبیین و ارائه ماهیت حقیقی و هویت انسانی زن در عرصه های مختلف فردی و اجتماعی، از جمله امور اولیه و بنیادین هر مکتب مترقی و تاریخ ساز بوده، و تعالیم جامع اسلامی نیز با پشتوانه الهی و تاکید بر تکوین، بر تحول تلقی از زن و اصلاح نگرش نسبت به وی همت گمارده اند.

در این راستا سنت علوی اعم از قول و فعل و تقریر، به عنوان تنها تجربه حکومتی اهل بیت (علیهم السلام) پس از انقطاع وحی، الگوی جامعی از نگرش صحیح به مسائل زنان، اصول رفتار معقول و قواعد مشارکتی آنان، ارائه داده، و زمینه را جهت پرداخت و عملیاتی نمودن آن ها فراهم نموده است. به گونه ای که زنان با خودپنداره ای مثبت و قوی در عرصه های مختلف کسب توانمندی نموده، و درتاریخ خوش درخشیدند.

این درحالی است که از اقوال حضرت علی علیه السلام ذهنیتی منفی و نگرشی ملامت گر نسبت به زنان در اذهان موجود بوده و حجم قابل توجهی از پژوهش ها را به خود اختصاص داده است.

از این روی استخراج هویت حقیقی زن مستلزم بازخوانی بنیادی و جامع سنت، واهتمام خاص به تحلیل و تصیف سیره عملی حضرت در کنار سیره قولی است.

کتاب پیش رو با رویکرد اصولی و واکاوی سنت علوی در دو عرصه قول و فعل اثبات می کند که نه تنها بین قول و فعل معصوم تعارضی نیست بلکه ناصر و موید یکدیگر نیز بوده و در مجموع همراهی تکوین و تشریع را در نکوداشت جایگاه زن به تصویر می کشند. نتیجه آنکه زنان در پرتو تعالیم علوی نه تنها تضعیفی نسبت به جایگاهشان در عالم احساس نمی کردند، بلکه با شناختی نظام مند و متعالی نسبت به نقش و جایگاه وجودی خود، در عرصه های مختلف معرفتی، عملیاتی با محوریت توحید و اصول و ارزش های الهی فعال، موثر و تاریخ ساز بوده اند.

مطالعه بخشی از کتاب