تاریخ تمدن و ملک مهدوی

تاریخ تمدن و ملک مهدوی : چند سال پیش محو دعای شریف ندبه شده بودم. می‌دیدم این دعای شریف چنان با جدیت یک خط سیر را دنبال می‌کند که گویی در صدد است تا موضوعی مهم و علمی را به ما بفهماند. دعای ندبه از داستان انبیاء و عهد آنان با خداوند آغاز می‌شود؛

تاریخ تمدن و ملک مهدوی

از آدم ، که نخستین انسان و نخستین پیامبر بود و ماجرای سکونت او در جنت و اخراج او از آن مقام. سپس وارد برهه‌ها و مفاهیمی از زندگی پیامبران اولوالعزم می‌شود، نوح و ماجرای کشتی و طوفان، ابراهیم و مقام خُلّت و ماجرای درخواست او، موسی و ماجرای شب بعثت و درخواست وزیری برای هارون، عیسی روح الله و کیفیت ولادت و نقش روح‌القدس در زندگی او، و سرانجام خاتم پیامبران و آخرین پیامبر اولوالعزم، حضرت محمد(ص). در ادامه دعا، خط نبوت به خط امامت و ولایت پیوند می‌خورد و وارد بیان مقام امیرالمؤمنین (ع)در این سیر می‌شود.

جریان

از این مرحله جریان دیگری نیز در برابر این بزرگواران در دعا معرفی می‌شود که سرانجام سبب شهادت امیرالمؤمنین (ع) به دست “اشقی‌الآخرین” می‌شود که از “اشقی‌الاولین” پیروی می‌کند. این بیان به خوبی نشان می‌دهد که جریان شقاوت نیز همواره از ابتدای دعوت انبیاء در کنار ایشان بوده است. ماجرا در ادامه به شهادت امام مجتبی (ع) و سپس به واقعه بزرگ عاشورا می‌کشد و استمرار این جریان در فرزندان سیدالشهداء (ع) مورد تأکید دعا قرار می‌گیرد. پایان این سیر تاریخی ظهور حضرت بقیه‌الله (عج) است که انتقام همه این خون‌ها در آن ماجرا گرفته می‌شود.

زیارات

از سویی دیگر در زیارات سیدالشهداء (ع) نیز شاهد جریان مشابهی هستیم. در زیارت شریف وارث، همین سیر، از آدم تا امیرالمؤمنین (ع) دوباره با تأکید بر انبیای اولوالعزم تکرار شده و سیدالشهداء (ع) وارث همه این بزرگواران معرفی می‌شود. اما در زیارت عاشورا، با وجود آنکه این سیر مورد اشاره واقع نشده، جریان مقابل آن از “اول ظالم” تا “آخر تابع” پیوستگی و دیرینگی جبهه مقابل را نشان می‌دهد. همچنین در این زیارت شریف نکته پایانی دعای ندبه مورد تأکید قرار می‌گیرد: انتقام خون سیدالشهداء (ع) در آخرالزمان و به دست مبارک امام عصر (عج) . این مسأله در دو موضع زیارت عاشوراء بیان شده است.