تسلیم مبیع و ثمن

تسلیم مبیع و ثمن و آثار آن در کنوانسیون بیع بین‌المللی کالا (وین ۱۹۸۰) و مقایسه آن با فقه و حقوق ایران و سوریه: از نظر حقوقی، « بیع عبارت است ازتملیک عین به عوض معلوم » و هدف اصلی از آن انتقال مالکیت طرفین به یکدیگرودرنتیجه استفاده آنها از عوضین است. از این رو تسلیم مبیع و تادیه ثمن از مهمترین آثار عقد بیع بشمار می‌ روند؛ بایع ملزم به تسلیم مبیع است، همانگونه که مشتری نیز متعهد است ثمن را به بایع تادیه نماید.

مبیع و ثمن

بنابراین می‌ توان گفت بررسی چگونگی تسلیم مبیع و ثمن  واحکام آن، یکی از مهمترین مباحث مربوط به این عقد در بیع داخلی و بیع بین‌المللی است ، زیرا اِعمال بیشتر حقوق مالکانه مشتری بر مبیع تنها در زمانی امکان‌پذیراست که با تسلیم مبیع کنترل وتصرف در آن، در اختیاروی قرار گرفته باشد. در عمل هم بسیاری از موضوعاتی که در دادگاه‌ها مطرح می‌‌شوند در مورد تعهدات طرفین درزمینه تسلیم مبیع و ثمن است.

تسلیم مبیع و ثمن

همچنین تسلیم مبیع و ثمن، دارای آثاری مهمی از جمله انتقال مالکیت در مبیع کلی است. چنانکه اشاره شد،انتقال مالکیت هدف اصلی بیع در همه نظامهای حقوقی است واین بستگی به نوع مبیع هم دارد. اگر مبیع، منقول و عین معین باشد، التزام به انتقال مالکیت به مجرد عقد اجرا می‌‌شود، اما هنگامیکه مبیع، کلی باشد،درباره زمان انتقال مالکیت نظرات مختلفی وجوددارد وازجمله گفته اندکه تنفیذ التزام بایع به انتقال مالکیت، منوط به افراز و تعیین مبیع از سوی او است.

انتقال ضمان معاوضی

انتقال ضمان معاوضی نیز از آثار مهم تسلیم است. انتقال ضمان، به حق یکی از مسائلی است که فکر طرفین قرارداد را به خود مشغول می‌‌کند، و شرایط آن معمولا در قرارداد مورد بیش‌بینی قرار می‌‌گیرد. در نظامهای مختلف حقوقی، برای انتقال ضمان معاوضی دو روش متفاوت وجود دارد. دریک روش، ضمان معاوضی به سبب عقد انتقال می‌‌یابد، که در این صورت، تسلیم مبیع نقشی در انتقال ضمان معاوضی ندارد.

انتقال

اما در روش دوم، ضمان معاوضی با تسلیم مبیع منتقل می‌شود و لذا تسلیم مبیع در انتقال آن، دارای نقشی اساسی می‌‌باشد.ازسوی دیگر،حتی درصورت انتقال ضمان معاوضی با عقد، ممکن است مالکیت نیز با عقد منتقل شود، و یا با وجود آنکه ضمان با عقد انتقال می‌‌یابد، مالکیت نه با عقد، بلکه با تسلیم مبیع منتقل شود. در حالتی که هم ضمان و هم مالکیت، هر دو با عقد، منتقل می‌ شوند، تسلیم در مقایسه با عقد، دارای نقشی فرعی است.