جایگاه و محدوده حقوق جنسی زوجین در فقه امامیه و حقوق ایران
روابط جنسی یکی از پایههای اصلی و اساسی زندگی زناشویی محسوب شده، و در حقیقت روابط جنسی موثر، موجب پایداری بیشتر زندگی زناشویی میشود. زیرا روابط خاص زناشویی، ارتباطی مستقیم با رضایت عاطفی زوجین از یکدیگر داشته، و تأمینکننده امنیت روحی و روانی آنان میباشد. بنابراین، زوجین بهطور عام نیازمند این تمتعات هستند. اما برخی ملاحظات ناصواب عرفی و اخلاقی که ناشی از کجاندیشیها و عدم آگاهی جوامع و فرهنگها و انگیزهها و شائبههای مادی و بسیاری عوامل دیگر است، موجب آن شده که بیان نیازهای جنسی و مطالبه ارضای آن از ناحیه زوجین (به ویژه زوجه) فاقد جایگاه عرفی بوده، و تحتالشعاع مسایل دیگر خانواده قرارگیرد. بهگونهای که بسیاری از زوجین ناراضی که ریشه اختلافات و مشکلاتشان به روابط زناشویی برمیگردد، به خاطر حیا و ترس از واکنش اجتماع، آن را به امور دیگری نسبت دادهاند. از سوی دیگر محور بیان بسیاری از دعاوی مطروحه در دادگاهها نیز مسأله عدمتمکین زوجه است. در حقیقت نزاع زوجین در مسأله روابط خاص زناشویی به امور دیگر سرایت میکند، و نزاع بر امور و مسائل دیگر نیز به این رابطه تسری مییابد. مطالعات وبررسیها نشان میدهد که درصد بالایی از اختلافات زندگی زناشویی، ناشی از اختلال در کامجویی جنسی بوده و یا به عللی ریشه در روابط جنسی دارد.[۱] این مسأله در اسلام و قوانین شریعت مورد توجه قرار گرفته، و دستورات و توصیههایی عمیق و راهگشا در این باب وارد شده است. این در حالی است که قوانین موضوعه ایران در این خصوص غالباً سکوت نموده و یا در صورت اشاره مختصر، با مشکل ابهام و اجمال مواجهند. که این امر خود موجب تفاوت در رویه قضایی و تشتت آراء قضات میگردد. بنابراین، ضرورت دارد تا با بررسی همه جانبه سفارشات و الگوهای شریعت در باب تمتعات جنسی زوجین، و در نظر داشتن عرف موجود به مدون نمودن آنها و ارائه راهکار در باب مسائل زوجین پرداخته، و از بروز شکاف و اختلاف در نهاد خانواده جلوگیری بهعمل آوریم…
گرچه ارضای جنسی یکی از اهداف مهم تشکیل خانواده است، اما باید جایگاه دقیق و ماهیت آن در عقد نکاح مشخص شود این امر هنگامی تقویت میشود که در عبارات و متون، بهخصوص در باب شرط خلاف مقتضای ذات عقد، جایگاه بضع وکامجویی جنسی مهم جلوه میکند.
[۱]. قائمی، علی، نظام حیات خانواده در اسلام، تهران، انتشارات انجمن اولیا و مربیان، چاپ یازدهم، ۱۳۸۸ه ش، ص۲۰۷٫
ریال 4,500,000
فهرست عناوین
اهمیت و جایگاه میل جنسی در آدمی چنان است، که هرگونه افراط و تفریط در آن، نتیجهای جز سقوط به مراتب نازله وجود نخواهد داشت. تاریخ حیات بشریت مملو از انسانهایی است، که یا در سکرات و شهوات خویش غرق شدهاند، و یا با سرکوب و فروخواباندن این غریزه، از جادههای حقیقی حیات به کلی منحرف گردیده، و آثار مخربی بر روح و جسم خویش وارد ساختهاند.
دین حقیقتگستر اسلام، توجه خاصی به این نیاز اساسی بشر داشته، و برای پاسخگویی به آن، برنامههای خاصی مطابق و هماهنگ با سایر تواناییها و قابلیتهای بشر، در قالب نظام اخلاق جنسی مقرر نموده است. یکی از بهترین شیوههایی که بدین منظور تبیین شده است، ارضاء میل جنسی در سایه ازدواج،[۱] و برخورداری از رابطهای همراه با عشق، مودت و رحمت میباشد.[۲]
ازدواج کلید حرکت بهسوی پاکی و طهارت و موجب پیشگیری از بسیاری از مفاسد و شرور اجتماعی است. در بسیاری از روایات به این مهم اشاره شده است که ازدواج مصونیتی ایجاد میکند، که به واسطه آن نصف دین حفظ میشود، و در بعض روایات تا صیانت دوسوم دین را در گرو ازدواج قرار دادهاند.[۳]
بر این اساس، شریعت مبین از یک سو جوانان را به سنت حسنه ازدواج ترغیب نموده، و آن را از روشهای پسندیده انبیاء میشمرد، و از سوی دیگر هرگونه التذاذ و تمتع جنسی را درخارج فضای خانواده مطرود و مفسده دانسته، و آن را در قالب محرمات بیان میدارد. محصور بودن تمتعات جنسی در چارچوب روابط زوجیت، علاوه بر کامیابی زن و مرد، باعث افزایش علقه وصمیمیت و درنتیجه استحکام نهاد خانواده میشود. از طرفی این قاعدهمندی سلامت اخلاقی و جنسی جامعه را نیز تأمین مینماید.
[۱]. «وَالَّذینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ إِلاَّ عَلى أَزْواجِهِمْ أَوْ ما مَلَکَتْ أَیْمانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومینَ فَمَنِ ابْتَغى وَراءَ ذلِکَ فَأُولئِکَ هُمُ العادُون» (مومنون، ۶-۵).
[۲]. «وَمِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَلَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْواجاً لِتَسْکُنُوا إِلَیْها وَ جَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّهً وَ رَحْمَهً إِنَّ فی ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ» (روم، ۲۱).
[۳]. الحرالعاملی، محمد بن الحسن، وسائلالشیعه الی تحصیل مسائلالشریعه، تحقیق: الربانی الشیرازی، عبدالرحیم، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بیتا، ج ۱۴، ص ۵، ح۲٫
شناسنامه اثر
چاپ |
اول |
---|---|
سال نشر |
1392 |
شابك |
978-600-214-345-7 |
نویسنده |
رقيه السادات مؤمن؛ ويراستار علمي: دکتر صديقه مهدوي کني |
صفحات ما در شبکه های اجتماعی