روش‌شناسي پيوند ‌ميان ‌دستگاه‌ مفهومی ‌قرآن ‌کريم و علوم مدرن

اثر پيش رو با تاريخچه‌ای و سابقه‌ای چند مرحله‌ای تقديم جامعه علمي شده است. دروس و کارگاه‌های زمينه ساز مرتبط در طی سال‌ها در دانشگاه امام صادق عليه السلام، دستاوردهاي شاخص طرح «نظام‌واره معانی قرآن کريم» براي رسيدن به دستگاه مفهومی قرآن کريم، کلان طرح «الهدی» با موضوع علوم انسانی قرآن بنيان و در مرحله پايانی بازنگري، بروزرساني و تكميل دستاوردهای طرح‌هاي پيشين. در نهايت، اثری که تقديم حضور می‌گردد بسيار فراتر از نتايج حاصل در مراحل پيشين بوده و از نظر ساختار تأليف، نه يک ترميم، بلکه تأليفی نو و منسجم از بنياد است.

در موضوع رابطه دين با علم، سخن ما درباره علم بدان معناست که در فضای فرهنگی در جوامع مدرن فهميده می‌شود. در اين معنا از علم، به‌طور خاص سخن از علوم دانشگاهی و دانش مدرن است؛ مشخصاً سخن از آن علمی است که مرجع آن دانشگاه در معنای مدرن آن است.

آنچه اين پژوهش بر آن تمرکز دارد، ارائه کردن يک “دستگاه انتقادی” است که بتواند برای محققانی سودمند باشد که در مسير تنظيم رابطه علوم مدرن با قرآن کريم از يک سو، و بهره‌گيری از آموزه‌های قرآن کريم برای ارتقای علوم از سوی ديگر تلاش دارند.

در پژوهش پيش رو، مقصد اين نيست که الگويی معين برای ايجاد پيوند ميان معارف قرآن کريم و علوم مدرن پيشنهاد شود و برگی به برگ آن ديدگاه‌های متنوع افزوده گردد. هدف در اينجا نه يک مطالعه درجه اول، بلکه مطالعه‌ای از درجه دوم است و چنان‌که از عنوان اثر پيداست، بناست به روش‌شناسی اين دست مطالعات پرداخته شود.

اين اثر، حاصل ده سال کار مستمر آموزشی و زان پس، يک‌ونيم دهه کار پيگير پژوهشی مولف محترم دكتر احمد پاكتچي است که اکنون صورتی ساخت‌يافته به خود گرفته است.

اميد آن است که پژوهش حاضر بتواند به طيف گسترده‌ای از محققان، با وجود تنوع در مبانی و مشرب‌ها ياری رساند و ارائه خدمت نمايد. بر همين پايه است که در اين پژوهش، مباحث به‌گونه‌ای طرح شده‌اند که نه بر مبنای يک نگرش و نظريه برگزيده، بلکه با يک الگوی باز، همه‌جانبه و تا حد ممکن قابل استفاده برای گسترده‌ترين طيف از مخاطبان ارائه گردد.

مطالعه صفحات آغازين كتاب