عهدنامه امیر

عهدنامه امیر جان مایه خرد معنوی در حکم‌رانی و سنت انبیاء

علم اداره نیز مانند بسیاری از علوم، میراث تمدن‌های کهن بشری است؛ تمدن‌هایی که بدون شک وامدار سنت پاکیزه پیامبران، اولیا و اوصیای آن‌ها:بوده، در چالش‌های پی‌درپی جریان‌سازی‌های معنوی و متعالی آنان در برابر تمایلات فروکاهنده آدمیان به دنائت دنیوی، شکل گرفته‌اند.

عهدنامه امیر

در گذر تاریخ، بسیاری از پیامبران و اولیای الهی، در نقش منجیان و رهبران رهایی آدمیان از سرگشتگی‌ها و حیرت‌های زمانه ظاهر شده، آن‌ها را به طریق نجات رهنمون گشته‌اند؛ ضمن این که در دوران‌هایی بسیار حساس در عهد نوح، داوود، سلیمان، موسی، هارون، محمّد و علی(علیهم‌السلام)، زمام امور زمانه را برعهده گرفته، خیل گسترده‌ای از انسان‌ها را به راه‌های روشن هدایت کرده، دوران‌هایی بسیار ارجمند را برای حیات طیبه جامعه بشری توسعه دادند! در حالی که متأسفانه درباره بسیاری از دوره‌ها، گزارش‌های دقیق و معتبری در دست نیست؛ به استثنای آنچه در کتب مقدس از تحریف مصون ماند تا این که قرآن حکیم نازل شد تا از بسیاری از رموز این دوره‎های حساس از تاریخ انبیا، پرده بردارد.

اهل بیت پیامبر

بدین ترتیب یکی از گرانبهاترین عطایای الهی به جامعه بشری رسید تا در کنار اهل بیت پیامبر خاتم۹، تا ابد رهنمای آدمیان باشد؛ کتابی با ویژگی‌هایی که بشر از آوردن سوره‎ای مانند سوره‎های آن (قرآن کریم، ۲۳ و ۲۴) یا حتی سخن و جمله‎ای مانند آیات آن (قرآن کریم، طور، ۳۴) عاجز ماند؛ کتابی سراسر هدایت‌گر مؤمن و پرهیزکار و گمراه‎کننده هر آن که دل به پاکیزگی و پرهیزکاری نسپارد؛ کتابی که هادی تقواپیشگان است (قرآن کریم، بقره، ۲) و جز مطهرون به عمق معنای آن واقف نمی‎گردند (قرآن کریم، واقعه، ۷۹).

پیامبر و اهل بیتش

باب فهم این کتاب در مسیر پیروی از پیامبر و اهل بیتش:قرار گرفت تا هر یک به نحوی، عده‌ای از مردم سرگشته را به سرچشمه‌های فهم آن رهنمون شوند؛اهل‌بیتی که کلام هریک تفسیری از کلام وحی بودو اگرچه به کلام بشری می‌مانست، ولی مضامین والای آن، بهترین گواه بود که این کلام ملهم از کلام الهی و جوششی از چشمه معرفت ربانی است. به ویژه در دوران حکومت امام علی۷که خطبه‌ها خوانده شد و نامه‌ها نوشته شد و حکمت‌ها بیان شد و ادبیات به گونه‌ای به استخدام درآمد که اذهان زیبایی‌شناس جامعه به وجد آمد و حتی دشمن‌ترین افراد را چنان مسحور خویش ساخت که روایت‌گر سخنان زیبای آن حضرت باشند(ر.ک. نهج‎البلاغه، ترجمه شهیدی، صفحه ح)! و این‌چنین بود که این سخنان به امروز رسید.

زیبایی سخنان او به حدی بود که بسیاری از راویان نهج‌البلاغه نه از سر ارادت به علی۷، بلکه صرفاً از سر علاقه به ادبیات عرب، به گروهی پیوستند که روایت‎های آن را نسل به نسل منتقل ساختند تا نوبت به سید رضی رسید.

عهدنامه امیر

پیامبر اکرم و اهل بیت ایشان(علیهم‌السلام):به شهادت آیه تطهیر (قرآن کریم، احزاب، ۲۳) به منزله بهترین مربیان و هدایتگران امین و پاک‎سیرت مردم برای فهم آیات این کتاب شریف (قرآن کریم، واقعه، ۷۹) معرفی می‎شوند. در همین امتداد می‎توان گفت که نهج‌البلاغه نیز به طور عمده تفسیری از کلام وحی است (ر.ک. مصطفوی، ۱۳۸۶، ۱۸۴-۴۵). در برخی موارد، دشمنان امام حتی به فضایل و ویژگی‌های شخصیتی ممتاز ایشان اعتراف کرده‌اند (جعفری، مقدمه ترجمه نهج‌البلاغه، ۱۳۸۰، ۲۸).