پارادایم شناسی علوم انسانی

اثر حاضر از حیث الگوی انتشاراتی، متعلق به حوزه نخست است و لذا می‌تواند طیف متنوعی از مخاطبان ـ در حوزه‌های گوناگون علمی ـ را برای خود بیابد. ناشران  امیدواراند که با نشر این کتاب دو هدف بصورت توأمان حاصل آید:

اول آنکه، دانش روش شناختی با ارایه دیدگاه های مولف در جامعه علمی ما، قوت بیشتر بیابد.

دوم آنکه، زمینه‌ای مناسب برای بهره‌مندی از ملاحظات روش شناختی بیان شده جهت افزایش غنای علمی حوزه مطالعات سیاسی و اجتماعی، فراهم آید.

کتاب حاضر با سطح متوسط ـ و البته کمابیش متغیری ـ از تحلیل فلسفی به مباحث فلسفه علوم اجتماعی می‏پردازد.

به گمان مترجمِ کتاب، آن‏قدر که طرح و بحث نظریات رقیب در این کتاب مفید تواند بود، نظریه اصلی مؤلف، یعنی کنار زدن دوتائی ‏های مشهور، حاوی فایده سترگی نیست.

روشن است که نزاع میان این دوگانگی‏ ها یک روند دیالکتیکی دارد و به سوی نقاط کانونی مورد اجماع حرکت می‏کند. اما این نه به معنی خطا بودن کلی این تقسیم ‏بندی‏ ها است، و نه، در همه جا، به سادگی می‏توان از دو رذیلت افراط و تفریط به سمت یک فضیلت حد‌وسط ساده‏ فهم حرکت کرد.

مباحث بعضی فصول آشناتر است و بعضی دیگر کمتر درکتب مشابه یافت می ‏شود. به عنوان نمونه مباحث فصول دوم و نهم از تازگی بیشتری برخوردارند، ضمن این که درفصل‏ های با موضوعات آشناتر، مثل فصول سوم و پنجم، شیوه پیش‏برد بحث از تازگی خالی نیست.

یکی از عیوب این کتاب تفاوت سطح تحلیل و نوع طبقه‏ بندی مطالب است که گاه نگه داشتن خط هادی بحث را درگرو توجه کافی قرار می‏ دهد.

کتاب ظاهراً یک متن درسی است ولی البته گاه اندکی از ملازمات چنین وضعیتی فراتر می ‏رود. گواین که متن کتاب از پیچیدگی‏ های عبارتی برکنار است، اما درهرحال، بن‏مایه‏ های فلسفی مباحث، گاه به همراهی ذووجوه بودن موضوعات که مشکل طبقه‏ بندی آنها را پیش می‏ آورد، مقتضی مرور مکرر آن است.

به این نکته هم باید توجه کافی داشت که چیدمان کتاب بیش از این‏که پیرو معیار‏های آموزشی و فلسفی باشد، تابع یک آموزه فرهنگی به‏نام چندفرهنگ ‏گرا‌یی  است.

مطالعه ۳۵ صفحه آغازین کتاب