احساس كنجكاوی و حقیقت‌طلبی هم ذاتاً یك امر طبیعی و فطری بشری است و به ویژه این احساس در مورد تفسیر هستی و كنكاش پیرامون حقایق هستی و عوالم وجود، یك احساس برین انسانی و ناشی از فطرت ملكوتی و الهی انسان می‌باشد. از همین‌رو احساس علاقه و نیاز درونی و شخصی هر فرد نسبت به این علم نیز قابل درك و ستودنی است.

بنابراین، مهم آن است كه آدمی با بصیرت و بینش كافی و آگاهی لازم پیرامون این حوزه معرفتی به آن ورود پیدا كند و بتواند دورنمایی از فلسفه و حكمت الهی را به مثابه یك علم داشته باشد. داشتن بصیرت و آگاهی كلی و اجمالی هم یكی از پیش‌زمینه‌های ورود به هر علمی از جمله فلسفه است.

در این خصوص باید حداقل از جایگاه آن علم، اهمیت آن، تعریف علم مورد نظر، موضوع و غایت آن و نیز فوایدی كه بر آن علم مترتب می‌شود آگاهی یافت. ضمناً شایسته است یک نوع معرفت اجمالی به مسائل اصلی و مباحث کلی مطروحه در آن علم را هم تحصیل نمود. بنابراین برای آشنایی با فلسفه و حکمت الهی و در جهت ورود آگاهانه به این حوزه معرفتی ناب و عقلی محض، طرح این مباحث به عنوان پیش‌درآمد و مدخلی برای فلسفه و حکمت ضروری به نظر می‌رسد.

نوشتار کنونی در این راستا و در سه بخش تدوین گردیده است. بخش اول و دوم آن به طور کلی طی چند جلسه کلاسی ارائه گردیده و بخش سوم نیز بعضاً در ضمن دروس آشنایی با فلسفه گوشزد شده است. مطالب ارایه شده گاهی به تفصیل و مشروح و گاهی به طور اجمال و مختصر بوده و پس از پیاده شدن از صوت کلاس توسط دانشجویان و تهیه و تنظیم و نگارش علمی توسط جناب آقای جعفری، مطالبی نیز توسط اینجانب بدان افزوده شده است و در آخر در پی تدوین و تألیف متن نهایی به صورتی که ملاحظه می‌کنید ارائه می‌گردد.