دانشگاه و مرجعیت علمی؛ با تاکید بر دانشگاه امام صادق علیه السلام

گرچه در نگاه نخست به نظر می رسد مرجعیت علمی، واژه ایست که همه از آن مفهوم واحدی دارند، اما در حقیقت هر کسی جنبه یا بخشی از آن را درک کرده، در صورت اراده به اقدام مبتنی بر همان عمل می کند. واژه‌ی مرجعیت علمی در ذهن هر فردی شبکه معنائی (مفاهیم و روابط آنها) ویژه‌ای را فعال می سازد. این تصویر ذهنی گاه از منابع تاریخی و از دنیای کلمات و گاه از دنیای پیرامون واقعی و گاه از حرکت ذهنی و تصویرسازی بر می‌آید.

این شبکه معنائی از هر کجا نشات گرفته باشد، بی تردید شیوه تعامل با این پدیده را رقم می زند.

موفقیت یک نهاد علمی در دستیابی به مرجعیت علمی برآمده از میزان هم پوشانی تصاویر ذهنی اعضاء از آن است.

هرچه این هم پوشانی کمتر و آراء و نظرات در خصوص این پدیده گوناگون باشد، اقدام نیز مختلف، گاه موازی و گاه مخرب یکدیگر و در نتیجه با برآیندی کمتر از مجموع تلاش ها یا صفر خواهد بود.

رسالت کتاب حاضر، افزایش هم پوشانی شبکه معنائی و ایجاد درکی مشترک در ذهن اعضاء یک نهاد علمی از مرجعیت علمی با استفاده از مفهوم سازی آن است.

در واقع، مجموعه پیش رو، با ارائه مدل مفهومی مرجعیت علمی، توصیف و تشریح مفاهیم و روابط میان آنها، زمینه ساز برداشتن گام هائی استوار به سمت آن است.

در بخش اول، به مفاهیم اساسی خواهیم پرداخت.

در فصل اول، دانشگاه را به عنوان یک نهاد علمی و بستر تحقق مرجعیت علمی مورد بررسی قرار  می دهیم. در فصل دوم، با سیری اجمالی در مفهوم مرجع و پدیده هائی که به این صفت وصف می شوند، ویژگیهای مرجعیت برشمرده می‌شود. علم و تعاریف آن در فصل سوم مورد بررسی قرار می گیرد. فصل چهارم، به مفهوم پردازی مرجع علمی می پردازد.

مدل سازی مرجعیت علمی هدف در بخش دوم است.

این بخش شامل سه فصل روش دستیابی به مدل، مدل مرجعیت علمی و نتیجه گیری می‌گردد. فصل پنجم، فصلی است که در آن روش دستیابی به مدل مفهومی مرجعیت علمی تشریح می گردد. فصل ششم، حاصل تلاش نگارنده را در بکارگیری شیوه پژوهش به منظور مفهوم سازی مرجعیت علمی ارائه می‌کند. جمع بندی و نتیجه گیری از تلاش حاضر در فصل هفتم ارائه خواهد شد.

مطالعه ۳۵ صفحه آغازین کتاب