رهیافت هایی پیرامون فرصت ها و چالش های دیپلماسی اقتصادی جلد 1

حکمرانی اقتصادی بین‌الملل الگوی جایگزین نظریه ثبات برتر یا قدرت هژمونی است که به مجموعه‌ای از روش‌های متنوع فردی و نهادی، عمومی و خصوصی اطلاق می‌شود که منافع و انگیزه‌های متضاد و متنوع را با هم سازگار نموده و یک اقدام مشارکتی را رقم می‌زند. در این الگو، جریانات اقتصادی بین‌المللی تنها تحت‌ تأثیر منافع یک کشور ابرقدرت حرکت نمی‌کند؛ بلکه کشورهای مختلف با ابزارهایی که در اختیار دارند تلاش می‌کنند جریانات اقتصادی را به‌سوی منافع ملی خود هدایت نمایند. حکمرانی اقتصادی یک متغیر کیفی^[1] است که تحت ‌تأثیر پنج بازیگر اصلی شامل دولت – ملت‌ها، شرکت‌های چندملیتی، نهادهای رسمی اقتصاد جهانی، نهادهای منطقه‌ای اقتصادی و در‌نهایت مردم و سازمان‌های مردم‌نهاد است. ماتریس سنجش حکمرانی اقتصادی بین‌المللی شامل ۲۸ شاخص است که در پنج گروه فوق طبقه‌بندی‌ شده‌اند و از طریق فرمول زیر، محاسبه می‌شود.