قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران

بن مایه زور را قدرت سخت و شالوده اقتدار را قدرت نرم شکل می‌دهد. تبدیل شدن به یک قدرت برتر منطقه‌ای در افق ایران ۱۴۰۴ مستلزم توجه توأمان متولیان امر به هر دو بخش منابع قدرت سخت و نرم است.

انقلاب ۲۲ بهمن ۱۳۵۷؛ نقطه عطفی در چیرگی قدرت نرم‌ بر سخت بود که در آن امام خمینی; با ایجاد پل ارتباطی با جامعه مبتنی بر ارزش‌های دینی، بنیان‌های رژیم سلطنتی پهلوی را به زیر کشاند. به‌عبارتی در دهه اول انقلاب، قدرت نرم به شکل گسترده مورد استفاده بود و اعمال قدرت با اندک هزینه‌ای عملی می‌شد. دولت و مردم دارای ارزش، اهداف و گرایش‌های مشترک فراوانی بودند که به فهم مشترک آنها از روند امور، سیاست‌ها و تحولات منجر شد. مخالفان نظام با ورود به دهه چهارم انقلاب به این نتیجه رسیده‌اند که تنها با همان عاملی که انقلاب ایران پیروز شد بایستی به تضعیف نظام جمهوری اسلامی ایران اقدام کنند. به همین دلیل نظام با ورود به دهه چهارم انقلاب با حجم وسیعی از تهدیدهای نرم مواجه شده است. در همین ارتباط رفتارکاوی تحرکات خصمانه دشمنان ایران و اسلام، افزایش آفندهای تبلیغاتی شیعه هراسی و اسلام هراسی، حمایت خزنده گروه‌های معاند یا وهابیون از فرقه‌های ضاله و عرفان‌های نوظهور، هجمه تبلیغاتی علیه جایگاه ولایت فقیه و استفاده از ویترین دفاع از حقوق بشر در سیاست‌های تحریمی آمریکا و اتحادیه اروپا تنها بخشی از رفتارهای مخالفان نظام برای کاهش برد و دامنه نفوذ قدرت نرم جمهوری اسلامی در معادلات داخلی و خارجی محسوب می‌شوند. از طرفی‌تراکم تهدیدات به سمت ارزش‌ها و مفاهیم نرم‌افزاری بیانگر این واقعیت است که مخالفان نظام مرکز ثقل قدرت جمهوری اسلامی ایران را در ارزش‌های اسلامی و آرمان‌های انقلاب ارزیابی می‌کنند که در زیر مجموعه قدرت نرم تعریف می‌شود…

مطالعه ۳۵ صفحه آغازین کتاب