نظریه بازی ها و سیاستگذاری عمومی

جهان واقعی و دنیای سیاست‌گذاری عمومی مملو است از ائتلاف. اغلب این ائتلاف‌ها مستقل و رقیب یکدیگرند. در نظریه بازی‌ها همکارانه این آرایش‌های متفاوت را “ساختار ائتلاف[۱]” می‌نامند (Aumann and Dreze,1974). ما خواهان تئوری‌ای هستیم که ما را در دستیابی به بصیرتی یاری رساند که براساس آن قادر به پاسخگویی به این سؤالات باشیم که احتمال و چرایی ایجاد کدام ائتلاف بیشتر است. نظریه بازی‌ها صرفاً مبتنی بر تابع ائتلاف[۲] و فراجمع‌پذیری[۳] نمی‌تواند ما را در رسیدن به این هدف یاری رساند. این مشکلی است که در ماهیت ائتلاف‌ها وجود دارد (Carraro, 2003).

نگرش‌های مختلفی به نظریه بازی‌ها همکارانه وجود دارد (که در فصل بعد مورد بحث قرار می‌گیرند) و هر یک ساختار داخلی و خارجی ائتلاف‌ها را توصیف می‌کنند، اما به‌طور “لجوجانه‌ای ریاضی‌وار” هستند. این بدان معنی است که این نگرش‌ها نمی‌توانند راه‌حل‌هایی ارائه دهند که میزان تعمیم‌پذیری آن‌ها زیاد باشد. در این صورت، دستیابی به این راه‌حل‌ها بسیار دشوار است و راه‌حل‌های کنونی صرفاً قرصی آرام‌بخش هستند که درد را در کوتاه‌مدت کاهش می‌دهند. بااین حال می‌توان برای مشکلات خاص راه‌حل‌هایی کشف کرد و حتی می‌توانیم جعبه ابزاری برای حل موارد ویژه ایجاد نمائیم.

بنابراین، هدف این کتاب آن است تا با استفاده از نظریه بازی‌هاِ همکارانه و غیرهمکارانه برخی از عناوین مهم را به‌صورت انتقادی مورد بررسی قرار دهد. در این بین برای فراهم نمودن یک جعبه ابزار جهت تحلیل سیاست‌گذاری عمومی از برخی از ایده‌های کمتر شناخته شده در نظریه بازی‌های غیرهمکارانه و برخی از پیشنهادات ساختاری برای ایجاد نگرش‌های نوین بهره می‌جوئیم و هدف خود را در شناسایی مشکلات و کشف راه‌حل‌های بالقوه در قالبی عمل‌گرایانه قرار می‌دهیم. به‌علاوه، می‌توانیم به منابعی دست یابیم که اهمیت سرمایه‌گذاری در سیاست‌گذاری عمومی را بیش از پیش به ما نشان می‌دهد.

[۱]. coalition structure

[۲]. coalition function

[۳]. superadditivity

مطالعه ۳۵ صفحه آغازین کتاب