پایان زندگی در نهج البلاغه

حقيقت مسئله مرگ و پايان زندگي همانند حقيقت حيات ناشناخته و مجهول است. بشر با همه موفقيت هايش كه در رشته هاي علوم نصيبش گرديده و در پرتو آن به اعماق تاريك طبيعت راه يافته، هنوز به حقيقت مرگ و حيات پي نبرده و از واقعيت اين دو پديده حيرت زا آگاه نشده است. بشر با قدرت علم نمي تواند قضا مرگ را برگرداند و اين تقدير اجتناب ناپذير الهي را از ميان ببرد و هر انساني دير يا زود با اين سرنوشت حتمي مواجه مي گردد و خواه ناخواه بايد دنيا را ترك گويد و جاي خود را به آيندگان دهد.
اين نوشتار به تبيين و تشريح مسئله مرگ به عنوان يكي از سنن و آيات حكيمانه الهي از منظر اميرمومنان (عليه السلام) درنهج البلاغه مي پردازد. در اين اثر با تكيه بر نهج البلاغه همراه با بهره گيري از آيات قرآن كريم و احاديث گهربارائمه عليهم السلام، در سي و سه فصل به بررسي حقيقت مرگ و ابعاد آن پرداخته است.
نگارنده پس از بيان مقدمه اي عالمانه در تبيين حقيقت مرگ به بررسي ماهيت مرگ در ابعاد مختلف از منظر قرآن و روايات پرداخته و بعد از مقدمه به طور خاص به تشريح مباحث كتاب نهج البلاغه در زمينه حقيقت مسئله مرگ و مباحث پيرامون آن در خطبه ها و نامه ها و كلمات حكمت آميز حضرت علي (عليه السلام) همت مي گمارد. از جمله مباحث اين كتاب بر اساس كتاب شريف نهج البلاغه مي توان از مستي مرگ، سير نشدن از زندگي، مرگ ويران كننده لذت ها و دنيا سراي عبور و اخرت سراي جاودانه نام برد.

مطالعه 35 صفحه آغازین کتاب